اختراعات فناوری نانو در محصولات غذایی منجر به ورود محصولات جدید و بدیعی به بازار شده است.در طی چند سال اخیر فناورینانو به عنوان جزء مهمی از صنعت غذا تبدیل شده است. شرکتهای مطرح در صنایع غذایی به تحقیق و توسعه در این زمینه پرداختهاند و انتظار میرود اولین موج محصولات در آینده نزدیک به بازار وارد شود. این مقاله نگاهی به تلاش چند شرکت در زمینه نانوغذاهاست که خوانندگان را با قسمتی از پیشرفتهای جدید در این عرصه آشنا میکند. |
|
در طی چند سال اخیر فناورینانو به عنوان جزء مهمی از صنعت غذا تبدیل شده است. شرکتهای مطرح در صنایع غذایی به تحقیق و توسعه در این زمینه پرداختهاند و انتظار میرود اولین موج محصولات در آینده نزدیک به بازار وارد شود. البته این تنها شروع است و یقیناً فناورینانو در این عرصه راهی طولانی در پیش خواهد داشت. بنابر یک پیش بینی اقتصادی به وسیله تحلیل گران، بازار نانوغذاها از 6.2 میلیارد دلار فعلی به 7 میلیارد دلار در سال آینده و به 4.20 میلیارد دلار در سال 2010 خواهد رسید . در حال حاضر شرکتهای زیادی مانند Nestle، Food،Hershey، Keystone و Unilever مشغول کار روی نانوغذاها هستند. از دیگر اهداف این شرکت، کار روی بستهبندیهای هوشمند غذایی است. از نانوحسگرهایی که به رهایش مواد شیمیایی ناشی از فساد غذاها حساس هستند میتوان در بستهبندیهای هوشمند استفاده کرد، تا به محض شروع خراب شدن غذا، رنگ بستهبندی تغییرکرده، به مشتری هشدار میدهد. این سیستم به مراتب دقیقتر و مطمئنتر از فروش با تاریخ مصرف است . یکی دیگر از شرکتهای فعال در زمینه نانوغذا، NutraLease است که روی فناوری غذاهای غنی شده تحقیق کرده و جهت افزایش رهایش زیستی (Biodelivery) مواد غذایی، از نانوکپسولها استفاده میکند. این فناوری در نوعی روغن آشپزی بهکار برده شده است که از استرولهای گیاهی به منظور کاهش جذب کلسترول و کاهش خطر بیماریهای قلبی استفاده میکند. بر اساس گزارشی این فرآورده باعث کاهش حدود 14درصد ازمیزان کلسترول LDL میشود. شرکت دیگری به نام Voridian از ترکیباتImpern نانوکامپوزیت ها در ساخت بطریهای پلاستیکی نوشیدنیها استفاده کرده است. Impern نوعی پلاستیک است که با نانوذرات خاک رس آمیخته و پلاستیکهایی به سختی شیشه ولی محکمتر را به وجود آورده است، که نسبت به شیشه شکنندگی کمتری دارند. لایه نانوذرات بهگونهای طراحی شده که فرار مولکولهای دیاکسیدکربن از نوشیدنی و نفوذ مولکولهای اکسیژن به درون نوشیدنی جلوگیری کرده، در نتیجه باعث حفظ تازگی و افزایش زمان ماندگاری محصول میشود. از دیگر محصولات کلیدی، حسگرهای بویایی الکترونیکی (بینی الکترونیکی) و هم خانواده جدیدتر آنها حسگرهای چشایی الکترونیکی (زبان الکترونیکی) هستند. این وسایل از زبان و بینی انسان تقلید میکنند با این تفاوت که نسبت به طعمها و بوهای ناچیز حساسیت بیشتری دارند. در حال حاضر بعضی شرکتها نوعی زبان الکترونیکی را به کار میبرند که شامل آرایهای از حسگرهای مایع (الکترودهای پوشش داده شده با پلیمرهای هادی) به همراه فناوری تشخیص الگویی است که قادر به تشخیص طعمهای ویژه از هم میباشد. از کاربردهای مهم این زبان، آزمون چشایی نوشیدنیها مانند آب میوهها، شیر، قهوه، آب معدنی و نوشابهها و همچنین توانایی چشیدن مواد شمیایی در حد PPT است و هزینه تولید آن در حدود 50 سنت میباشد. یقیناً این زبان نقش حیاتی خود را در مطالعات غذایی پیدا خواهد کرد. حسگر چشایی، در بستهبندی گوشت قادر به تشخیص اولین نشانههای فساد مواد غذایی بوده و با تغییر رنگ، فساد ماده غذایی را هشدار میدهد. نوع دیگر فناوری حسگرها، نانوبارکدها هستند که به وسیله شرکت Nanoplex Technologies تولید شدهاند. نانوبارکدها مدل مولکولی بارکدهای سنتی است و شامل نانوذرات فلزی میباشند که اثر انگشت شیمیایی قابل شناسایی و خاصی دارند و میتوانند از طریق یک ماشین (احتمالاً یک لامپ UV یا میکروسکوپ نوری) تشخیص داده شوند. این نوع بارکدها میتوانند برای حفاظت مارک و ارزیابی غذاهایی که در حالت عادی نمیشود بارکدهای سنتی را روی آنها چسباند، استفاده شود. آنها همچنین برای تشخیص پاتوژنها در غذا مانند E. coli مورد استفاده قرار میگیرند. در حقیقت تشخیص پاتوژنها از دیگر اهداف اصلی فناورینانو در صنایع غذایی است. هانگ نیز روی نانو حسگرهای زیستشناسانه کار کرده است. این حسگرها قادرند مقادیر اندک پاتوژنها در غذا را تشخیص دهند. همچنین امکان استفاده از آنها در مراکز نگهداری و حمل و نقل غذا به منظور کنترل دقیق در مقیاس مولکولی وجود دارد. وی همچنین روی غذاهایی که ”عملکردی“ نامیده میشوند کار کرده و نقش مواد مغذی که موجب سلامت و مانع از بیماری میشوند را کشف کرده است. هانگ میگوید:«بسیاری از غذاها به صورت ذاتی قادر به جلوگیری از بیماریها هستند مثل چای سبز، هسته انگور و زنجبیل؛ اما مسئله این است که مصرف مستقیم این غذاها فایدهای برای بدن نداشته و بدن نیز به سختی آنها را جذب میکند؛ بنابراین به یک سیستم تحویل نیاز داریم که دسترسی زیستی آنها را افزایش دهد.« اگر هانگ یا دیگران بتوانند موفق به ایجاد غذاهایی خوش طعم ولی حاوی مواد جایگزین چربی شوند و یا با بهکارگیری نانوذرات مانع از جذب و ذخیرهسازی چربی و کالری بهوسیله بدن گردند، هدف نهایی را در غذا به دست آوردهاند. گرچه دسترسی به این فناوری جدید آسان است، اما به دلیل گران بودن محصولات، ورود آن به بازار به این سرعت امکانپذیر نیست. البته این مشکلات قابل حل هستند و به زودی شاهد هجوم فرآوردههای فناورینانو از فرآوردههایی مؤثر برای ایمنی و سلامت گرفته تا غذاهای قابل برنامه ریزی و مطابق با سلیقه افراد، به صنعت غذا خواهیم بودکه نتایج شگفتآوری را در بر خواهند داشت، فقط باید امیدوار باشیم که یک ترس عمومی مانع از موج ابداع نشود همانگونه که برای غذاهای اصلاح شده ژنتیکی این اتفاق افتاد. جمعبندی: در حال حاضر بیش از 400 شرکت در سراسر دنیا در امر تحقیق، توسعه و تولید نانوغذاها فعالیت میکنندکه در صدر آنها، ایالات متحده امریکا، ژاپن و چین قرار دارند. تا سال 2010، آسیا با 50 درصد جمعیت دنیا، به بزرگترین بازار نانوغذا تبدیل میشود و چین نیز در موقعیت پیشگام قرار خواهد داشت . |
خوب بود
خیلی علیه
خواهش می کنم ادامه بدین